Hier volgt een samenvatting van het ontroerende getuigenis van een bekeerling van La Salette :

Kapitein Darreberg, gevechtspiloot tijdens de 2de Wereldoorlog.

Het verhaal begint tijdens zijn gevangenschap in een Duits kamp voor krijgsgevangen nabij Stuttgard in oktober 1941 : De aalmoezenier had onlangs de geschiedenis verteld van de verschijning van de Moeder Gods te La Salette, op een berg in de Franse Alpen in 1846. De toenmalige jonge luitenant Darreberg had hem achteraf gezegd : "Die hele geschiedenis is natuurlijk een vrome legende, maar heeft toch heel wat kerels in dit kamp getroffen! Ik vind het fijn van u, mijnheer de aalmoezenier dat u dit verhaal opdist om de dagen hier wat minder stom te doen verlopen... ". Maar het is helemaal geen legende had de abbé gezegd en nu, enkele dagen later vindt hij Darreberg mijmerend bij de prikkeldraad omheining. Het had de hele nacht geregend; overal hangen nog druppels aan het prikkeldraad. "Precies een paternoster ... Ik wil die legende toch eens van nabij nagaan... zei luitenant Darreberg en hij vroeg de aalmoezenier hoe hij die mysterieuse berg moest bereiken. Diezelfde avond nog nam hij het besluit om het kamp te ontvluchten en naar de heilige berg te gaan waar O.L.Vrouw zou verschenen zijn... De Aalmoezenier sprak nog de volgende zegening uit vóór zijn ontsnapping : "O.L.Vrouw van La Salette, Maagd en Moeder van God, die kettingen draagt, de symbolen van onze door de macht van het kwade geketende zielen, vergezel uw vermetele pelgrim op zijn reis...

Een goede maand na de ontsnapping van Darrenberg uit dit kamp ontvangt de aalmoezenier een brief gedateerd : "La Salette, 20 oktober." Hij leest verder : "... Ik kan u thans wel vertellen dat ik me onweerstaanbaar voelde aangetrokken tot La Salette. Ik moest gewoon vertrekken en naar hier komen... Vijf dagen ben ik nu hier en ik leef als in een droom ... Tijdens de reis hierheen begreep ik al heelwat dingen. Een priester hier heeft mij de hele geschiedenis van de verschijning op deze berg naverteld. Op de plaats zelf van het gebeuren ben ik dan gaan knielen en heb er gebiecht... Oktober 41 bereikte Darrenberg Engeland, werd bevorderd tot kapitein en ingezet bij de luchtmacht. Overal rondom zich verspreidde hij de devotie voor de Maagd van La Salette. Dank zij enkele uittreksels uit zijn dagboek volgen we de stijgende vaart van zijn ziel :

14 okt : Ik heb kennis gemaakt met de katholieke aalmoezenier. Ik zei hem: indien de oorlog morgen misschien al gedaan is, zou er maar 1 ding gedaan moeten worden - En dat is ? - Zich onderwerpen... Zich onderwerpen aan Gods bevelen en bidden...

19 okt : Ik begrijp steeds beter hoe het bidden van de paternoster onze ziel versoepelt en haar gaandeweg de juiste reactie bijbrengt. Vroeger leek me dat alles nogal kwezelachtig, maar hoe dwaas ben ik toen geweest ! Het is een wonderbare truc... Na vijtigmaal achter elkaar te hebben gezegd : <Wees gegroet Maria ... > buig je werkelijk je hoofd zoals het moet...

19 nov : Na een oefenvlucht moest ik een buiklanding maken omdat het landingsgestel niet werkte. Dat had mij het leven kunnen kosten. De boordwerktuigkundige zei mij "Die geschiedenis die je ons vertelde van La Salette, dat was toch ook een 19de, nietwaar? Dat heeft je kennelijk geluk gebracht.

20 nov : Norton is de grote "crack" van onze groep maar met een soms vulgaire en sceptische geest. Hij vroeg me eens : "Die datum van de 19de, wat betekent dat ? Ik wou het omzeilen om zijn spot te vermijden maar ik dacht aan de laatste woorden van O.L.Vrouw te La Salette : "Ge zult het aan heel mijn volk bekend maken... " en ik heb hem toen de ganse geschiedenis kort verteld. Daarna zei hij mij: "Ik dacht dat je minder onnozel was !"

8 dec : Ik heb een kleine medaille aan het dashboard gehangen. De mecano zei "Een wijzerplaat te meer om te controleren, maar voor jou misschien de voornaamste ..."

21 jan 42 : Ik heb een vijandelijke jager neergehaald. In wat voor toestand is die ziel voor God verschenen ? Toen die kist neerstortte heb ik intensief gebeden : "O.L.Vrouw, red hem... "

Nortons opmerking was : "Hoe heeft die stommeling dat voor elkaar gekregen ?" Ik wou hem te lijf gaan maar heb die vernedering opgedragen om een beetje te betalen voor de rust van een ziel die door mij de eeuwigheid was ingejaagd !

5 april : Pasen. De boordmekanicien zei me : "Met Pasen en Kerstmis ga ik altijd naar de kerk... En nu ben jij daar met ... die medaille, die datum van de 19de, de geschiedenis van La Salette die je aan je kameraden hebt verteld. Ik begin daar nu toch ook ernstig over na te denken... Hij is te biecht gegaan en te communie... Het was 20 jaar geleden ...

14 april : Norton, profiterend van de verwarring tijdens een luchtgevecht, heeft op mij geschoten ! Een ogenblik later heb ik zijn leven gered door zijn achtervolger neer te schieten. Hij vroeg me Waarom ? Ik haatte je, en nu red je me het leven... We hebben elkaar dan de hand gedrukt... Dank u, O.L.Vrouw van La Salette ...

13 juni : Norton zag er vreselijk uit na zijn landing. Arme jongen, wat leed hij enorm ...

14 juni : Het loopt slecht af met Norton. Amputatie van beide benen en de rechterarm. Hij heeft zijn laatste krachten verzameld om me te vragen : "Geef me Haar medaille... Niet om te genezen... Om niet als een hond te sterven..." Het lijden trok zijn gelaat in rimpels. "Darreberg, wat heeft Zij gezegd vroeg hij, ik wil het weten, nú, eer ik doodga." Ik vertelde de geschiedenis en zijn ogen schitterden toen hij Haar woorden hoorde : "Indien ze zich bekeren, zullen de rotsen veranderen in bergen van graan..." Voor mij ook? - Vooral voor jou! - Ik heb nog nooit gebeden, hoe moet dat? Ben je gedoopt, vroeg ik hem? Nee, zei hij maar dit wil ik nu ook, net als jij... Darrenberg, ik heb je willen ombrengen... ik vraag je vergiffenis, zeg dat je me vergeven hebt... " De aalmoezenier is gekomen en heeft hem het doopsel toegediend. Daarna zei de verpleegster : "Ik ga u wat morfine geven. Dan zult u kunnen slapen." - Nee, dank u... Laat me lijden tot alles over is... Ik moet betalen... dat moet ik.... Tot morgen, beste Norton, zei ik bij het vertrek. - "Misschien... zei hij, en zeg tegen de kameraden... Vraag hun vergiffenis voor mij.  

15 juni : Norton stierf vandaag. De verpleegster zei me : - Hij heeft u de hele nacht geroepen. Steeds herhaalde hij : "Ik geloof, net als Darreberg... Ik wil bergen van graan." Ik heb hem toch maar morfine gegeven en toen is hij ingeslapen. Daarstraks heeft hij zijn ogen geopend en nog zachtjes gemurmeld : "Dat is de Dame van de Berg. Ze glimlacht! Ze weent niet! ... Waarom zei Darreberg dat Ze weende ?" Dat waren zijn laatste woorden... Hij is zoëven gestorven... "Ge zult de boodschap doorgeven aan heel Mijn volk zei de Mooie Dame, de Moeder Gods, op de Heilige Berg te La Salette ..." en ziedaar het resultaat : op het laatste moment verliest de duivel nog een ziel waarop hij hoopte en die hij jarenlang in zijn ban hield.

1 jan 44 : - Dit wordt mijn laatste levensjaar. Ik voel de dood naderen maar ik heb geen angst... Werkelijk, het lijkt me dat de dood de grootste vreugde van ons bestaan moet zijn, de ware vreugde, want zij vestigt ons in de eeuwigheid...

3 jan : Ik ben even gaan bidden in de kleine kapel, voor hen die ik gedood heb ...

18 jan : "Veel meer dan de pijp van de aalmoezenier, is het bidden van de rozenkrans, hoe eentonig en machinaal het ook lijkt, toch zeer rustgevend en harmonisch ..." Met deze woorden eindigt het dagboek van kapitein Darreberg. Op 19 jan 1944 is hij niet meer teruggekomen. Een 19de, de dag van O.L.Vrouw van La Salette... Later heeft de mecano me verteld : "Eer hij die dag opsteeg - het was 10 uur - zei hij me : "Adieu, beste vriend !" - het is de 19de antwoordde ik, je zult dus wel geluk hebben." Wat hij toen zei, zal in mij blijven naklinken zolang ik leef : " Vandaag, ouwe jongen, verwacht ik een formidabele vreugde ! " Zijn blik vlamde op. Pas later heb ik begrepen waarom. Ik luisterde een wijl naar zijn ronkende motoren. Alles liep prima... gewoonlijk steeg hij traag op, alsof hij aarzelde. Maar die dag is hij weggescheurd alsof de hemel hem riep... Nooit heeft iemand geweten hoe Kapitein Darreberg gesneuveld is. Maar is die vraag wel zo belangrijk ? Voor hem was de dood al niet meer de dood, maar een "formidabele vreugde" : de vreugde van het kind dat zijn Hemelse Moeder zal terugvinden, de vreugde van de trouwe dienaar die van de Koningin der Hemelen de beloning voor al zijn daden gaat ontvangen...  Enkele dagen tevoren had hij nog in zijn dagboek geschreven :

"Wanneer je werkt in dienst van de H.Maagd weet Zij haar schulden te voldoen met het luisterrijke gebaar van een Koningin en de kiesheid van een Moeder... "